annem gençti
pencereden bakardı güneş
ağaçlar meksika akşamları kokardı
sıcak sindiği duvar çatlaklarından
dışarı çıkmaya korkardı gündüzleri
birikirdi kuytularda
geceye saklardı kendini
başıbozuk camekanlı dükkanlara
üşüşürdü gölgeleri düşleri
bazen de geçmeyen çocuklukları
kasaba insanlarının
öğle uykusuna boğulurdu sapsarı
sokaklar
sonra perdelerin arasında
o kırmızı elbiseli kız
ilk gördüğümde bile tanıdık gelen
o sıkılmış bakışları
aynalara sakladığı yalnızlığıyla
iskemleye kurulur
şarkı söyler gibi ağlardı
beni izlerdi sessizliği
ikindi çöktüğünde sokağa
fırlar gibi uykusundan
dans ederek çıkardı
kapılardan geçerdi
rüzgara fısıldardı
şerbet gibi akardı üzerinden
sarhoşluğu
içim bayılırdı
gizeminden
sevsin beni
ama hiç bitmesin
gibi sanırdım
dünyayı
Bursa - 13.05.2015