kulakları yoktur anıları vardır boşluğa dökülen yolları çıkmaz hayalleri vardır kulakları yoktur derin bir kuyunun dibinde oturur ışık ulaşmaz sesler ulaşmaz zaman bükülür sessizliğine dokunur ölüm ölüm ilk kez korku değil rahatlama olarak gelir İstanbul, 09.11.2019
bilirim böyle bir acı ta yıllar öncesinden altını üstüne getirdiğimde istanbul'un istiklal caddesi ortası çaresizliği kırık dökük bir büfenin derme çatma üst katı şimdi bulamam duvarlarına bağırıp çağırdığım şimdi yapamam gözyaşlarında yüzerek döndüm dükkanlara çarpa çarpa sağlı sollu adımlarım bulaştı taşlara her şey güzeldi ümitliydi kimse ölmezdi yaşlandığını bilmezdi vahşiydim önümde sonuna dek koşacağım koca bir dünya vardı nasıl bitti yaralandım yenildim evcilleştim gördüm, bitiyormuş içimdeki ateş soğudu ben soğudum İstanbul, 09.11.2019