Dilek'e
bazen unutuyorum kendimi
bazen derken sık sık
bazen derken sık sık
unutuyorum kendimi
unutuyorum kendimi ve
başım dönüyor yok olmaktan
bazen başım dönüyor
yok olmaktan değil de
onu hatırlamaktan
onu hatırlayıp durmaktan
yoruluyorum bazen
yoruluyorum da denemez aslında
farkında olmuyorum çünkü
sonra sessizliği çıkıp geliyor
kendisi gelmese de artık
sessizliği uğruyor yanıma
sessizliği demek de yanlış
çığlıklara benziyor çünkü
her gelmeyişi
eskiden pencereye kuşlar gelirdi
gençtim camdan bakardım
göremezdim kuşlardan ötesini
şimdi yoklar
kuşlar
pencereler
gençlik
her şeyin gidişine alıştım
sanmıştım oysa
bazen unutuyorum kendimi
İstanbul, 27.06.2024