insanın savaşları
sevişmeleri, zamanla
ölünüp durulan bir yerde
ağlayışları
sen sevemezdin dünyayı
böyle gidip gelemezdin şehirlere
girip çıkamazdın evlere
yalnız, çıplak, yalınayak
bir atardamarın hırsıyla
atamazdın kendini kollarına
unutup duramazdın bakışlarını
sen duyamazdın ötüşünü bir kumrunun
ölümsüzlüğünü anlayamazdın
ağaç gölgeleri titrerdi de
düşünceler yollardı sana
aslında anlamadığın
şaşıp kaldığın
yaşamayı unuttuğun
şimdi
dur de kendine
ya da dur artık.
Viyana - 03-05.09.2006