hormonlar bastıktan sonra damarlarımı
kendimi o yaşadığım ormanda buldum
o ormanda
o çürük kokuları biriktiren ormanda
karanlık bir sessizlik oldu
sen gittin...
ve bir tarla gibi sürdü beni yalnızlık
düşlerimin ortasında
yapayalnız kalakaldı yüreğim
sen gittin
kanatlarım uçuyorlar da sanki
ben hala düşüyorum
içimi kışlar bastı
sen sayfanın ortasında bir kelebeksin
senin "ben"lerin yok
üşüyorum
bir sokak lambası gülüyor
camın önünde
köpek gibi gölgeleri olan duvarlar yaratıyor
köpek gibi hırıltıları olan bir şehirde
ışıklar yarışıyor
birbirine karışıyor hayaletleri
korkarak kaçışan
duvarların gölgeleri kavuşuyor
yüreğimden elime alevler bulaşıyor
sen gittin
bir boşluk bıraktın içimde
küçük çilekler gibi yuttuğum o umut
artık o boşlukta dolaşıyor
Bursa - 21.10.2012