bulutlar
gökyüzünü dokudular bütün bir gün.
sonra gece
çözdü onu sessizce.
hatta biraz ağladım bile bugün
başım ellerimin arasında.
II.
bu sana özgü
her yeri kaplayışının
yine de bir ürkekliği var
karşı konulamayan.
en çok o nefessizliğini özledim senin.
yüzüme sıcak sıcak solurdun.
işte karanlık bir sokak gibi karşımda yüzün
bakmaya korktuğum.
III.
söyle şimdi
niye bu kadar çok düşüyor kanatlarım
uçarken.
Ankara - 23.05.1999