-B’ye-
yine sensin,
asırlık bir kapıdan ilk kez girer gibi
yedi engin denizde kaybolup da
dönüp dolaşıp geri geldiğim;
hasretten kızışmış kalbimi
serin alnında soğuttuğum…
sensin,
dalgaların izini süre süre
en sonunda kıyılarına vurduğum,
eskimeyen ellerinde eskiyip durduğum…
yıldızlardan damıttığım ışıklardır,
güz gökleridir, sarmaşıklardır
benim bilip bileceğim;
bir gün gelecek “uçmak
kanat çırpmak değildir,
ayakların yere değmemesidir”
diyeceğim,
güneşin gölgeleri uyuttuğu bir saatte…
Ankara - 06.10.1999